Tuesday, May 12, 2015

over mijn sprong in het diepe


Vandaag hebben M. en ik één jaar verkering. Wat gaat de tijd snel.. Over precies een maand vlieg ik naar Stockholm om M. weer te zien. Ik heb super veel zin om weer eindelijk bij hem te zijn, maar ik krijg er ook wel een beetje de bibbers van. Op 12 juni wordt alles anders.

Na onze vakantie in het zuiden van Zweden keren we nog één keer terug naar Nederland om alles definitief "af te sluiten": diploma ophalen, afscheidsfeestjes en de laatste dingen inpakken. Op 5 augustus ga ik EMIGREREN. zo, nou, dat hakt er wel in. Elke keer als ik er aan denk dat ik 2 jaar van huis ben zonder mijn familie en vrienden, moet ik even slikken. Soms wordt de angst iets te groot. Ik ga iedereen zo missen..

Ik hoop dat samen met M. ik de tijd van mijn leven ga krijgen en dat hij er is als ik heimwee heb of verdrietig ben. Maar eigenlijk weet ik zelf ook wel dat alles uiteindelijk toch goed komt. Natuurlijk wordt het zwaar. Je weet immers pas wat je mist, als het er niet meer is. Door met lege handen te staan, waardeer je kleine dingetjes juist meer, en die dingetjes is waar het allemaal om draait.

Ik kan niet wachten om samen filmpjes te kijken op de bank, elkaars lievelingseten te koken en daarna samen afwassen (ons dingetje), Mario Kart spelen met mijn roze WII controller, te gaan wandelen langs het meer en ja, zelfs op bezoek gaan bij de schoonfamilie.

Kom maar op met dit avontuur. Ik mag me er dan wel nog niet klaar voor voelen, samen met M. durf ik het aan.

2 comments:

  1. Lijkt me ook wel even wennen om ver weg bij je familie en vrienden te zijn. Gelukkig heb je een partner waar je terug kan vallen en dat is wel fijn. En het gaat zeker vast goed komen!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Bedankt voor de lieve reactie! Het gaat vast goed komen!

      Delete